Türkiye ve Nijerya, Çin'in Çelik Yatırımlarının Yeni Merkezleri

Çin'in Çelik Yatırımları Sınırları Aşıyor

Çin'in çelik yatırımları, stratejik bir dönüşümle sınır ötesine yayılıyor. Ülke, üretim kısıtlamalarından kurtulmak için Türkiye, Nijerya ve Suudi Arabistan gibi ülkelerde yeni çelik üretim merkezleri kurarak global çelik ekseni oluşturma yönünde ilerliyor.

Beklentilerin Üzerinde Bir Üretim Artışı

Önümüzdeki iki yıl içinde toplamda 50 milyon ton çelik üretiminin yurtdışında gerçekleşmesi bekleniyor. Bu gelişmeler, Çin'deki çelik endüstrisinde yaşanan kapasite daralmasının ve Pekin'in ‘Çelik Sanayinde İstikrar Planı’ çerçevesinde uyguladığı kısıtlamaların bir sonucu olarak öne çıkıyor.

Yeni Yatırımlar ve Projelerin Etkileri

Nijerya’da faaliyet gösteren Steller Steel, 450 milyon dolarlık yeni bir çelik üretim tesisi kuracağını duyurdu. Bu yatırım, Afrika'nın altyapı ihtiyacına doğrudan bir yanıt verirken, aynı zamanda Çinli üreticilere üretim avantajı sağlıyor.

Benzer şekilde, Baoshan Iron & Steel (Baosteel) de Suudi Arabistan’da 4 milyar dolarlık entegre bir tesis inşa ediyor. Bu proje, Çinli üreticilerin Orta Doğu’daki en büyük yatırımını oluşturarak bölgedeki etkinliklerini artırmayı hedefliyor.

Türkiye'nin Stratejik Konumu

Türkiye, özellikle Yalova ilinde planlanan Yongjin Technology Group’un 250 milyon dolarlık paslanmaz çelik yatırımı ile dikkat çekiyor. Türkiye’nin Avrupa ve Orta Doğu pazarlarına yakınlığı, Çinli firmalar için stratejik bir köprü oluşturuyor.

Çinli Üreticilerin Yeni Yöndeği: Dışa Açılan Üretim Tesisleri

Yeni ticaret engellerinin yanı sıra yüksek gümrük vergileri ve düzenleyici kısıtlamalar, Çinli çelik üreticilerini yurtdışına yöneltiyor. Bu bağlamda, Tsingshan Holding Group’un Zimbabve’deki 1 milyar dolarlık yatırımı, Afrika pazarındaki konumlarını güçlendirme stratejisi olarak öne çıkıyor.

Gelecekteki Yatırımlar ve Piyasalara Etkisi

Uzmanlar, bu yatırımların kısa süre içerisinde yalnızca çelik değil, aynı zamanda alüminyum, bakır ve diğer enerji yoğun endüstrilerde de yaygınlaşabileceğini belirtiyor. Bu stratejiler, hem karbon ayak izini azaltma hem de global tedarik zincirlerinde rekabet gücünü koruma amacını taşıyor.